THERMO DREWNO: HISTORIA POWSTANIA

Wielu nabywców, wybierając materiały wykończeniowe, preferują wyrobom z naturalnego drewna, w przeciwieństwie do produktów z tworzyw sztucznych. Ale, niestety, drzewo w swojej pierwotnej formie jest dość niestabilnym materiałem, jest narażone na próchnicę, porażenie przez owady i grzyby, wypaczenia pod wpływem wilgoci.

• Stare sposoby obróbki drewna.

Czego tylko nie stosowali ludzi do tego, aby przedłużyć "życie" drewna. Próby poprawy właściwości drewna są znane od najdawniejszych czasów. Jeszcze wikingowie stosowali wpływ na swoje wyroby drewniane otwartego ognia w celu zwiększenia ich trwałości. Starożytni słowianie i germańskie plemiona wymoczali i wygotowywali długie cienkie paski z drewna i produkowali z nich domowe akcesoria. Indianie wypalali na wolnym ogniu końce włóczni, aby zrobić ich bardziej trwałymi. Koła młyna zachowały się z czasów starożytnych, dzięki temu, że materiał do ich budowy przygotowywał się od wielu lat, przechodząc różne sposoby przetwarzania, takich jak gotowanie, obróbka gorącą parą, suszenie, impregnacja olejem.

• Сhemiczna оbróbka drewna.

Aby zwiększyć trwałość drewna i przedłużyć okres eksploatacji, najbardziej używana była metoda chemicznej obróbki. Drewno malowali, używali impregnacji antyseptykiem i bronili polimerem, przykrywa folią. Ale to wszystko nie dawało pożądanego efektu, choć i rozwijało technologię. Ale wprowadzenie do drewna substancji chemicznej zawsze wiąże się z jego utoksycznieniem, a tym samym zwiększeniem narażenia środowiska na ewentualne skażenie.

• Opracowanie i wprowadzenie termicznej obróbki.

Jedną z nowszych technologii mających na celu poprawę własności drewna jest poddanie go obróbce termicznej. Wszystko zaczęło się od tego, że w latach 30-tych XX wieku w Niemczech, a następnie w 40-tych w USA stały się opracować technologie obróbki termicznej, na podstawie badań naukowych. Wtórnie do tego tematu powrócono w latach 90-tych, kiedy w wielu krajach (Finlandii, Francji, Holandii, Włoch, Niemiec) zostały przeprowadzone badania w dziedzinie obróbki drewna.

W wyniku tych badań stwierdzono: wpływ na drewno parą wysokiej temperatury prowadzi do nieodwracalnych zmian jego składu biologicznego na poziomie molekularnym, że w wiele razy (!) poprawia szereg istotnych właściwości i osiągów drewna, znacznie rozszerza zakresy jego stosowania. Celem procesu modyfikacji termicznej drewna jest otrzymanie 0-1% jego wilgotności i związane z tym parametrem podnoszenie temperatury do około 215°C. Zmniejszenie ilości hemicelulozy w wyniku termicznej obróbki drewna pozbawia grzyby pożywki, dzięki czemu drewno staje się odporne na działanie bakterii, grzybów, co powoduje wzrost odporności na butwienie. Daje to możliwość zastosowania w środowisku wilgotnym, np. łazienki, sauny, itp. Wykonane z niego ławki są bardziej higieniczne i nie parzą w bezpośrednim kontakcie, tak jak ławki wykonane ze zwykłego drewna.

Szczegółowe zmiany zależne są przede wszystkim od gatunku drewna i sposobu prowadzenia procesu termicznej modyfikacji. Generalnie, im wyższa temperatura osiągana podczas procesu tym większa odporność na czynniki biologiczne.

Drewno modyfikowane Lunawood jest bardzo atrakcyjnym materiałem łudząco przypominającym drzewo egzotyczne, a zarazem zdecydowanie przystępniejszym cenowo.

• Finlandia - pionier przemysłowej produkcji thermo drewna.

W bogatej na lasy Finlandii drewno od czasów starożytnych jest podstawowym materiałem budowlanym. Jego solidna obróbka – klucz do twierdzy i trwałości budynków w tym surowym kraju. Dlatego finowie tak skrupulatnie odnoszą się do metod przetwarzania drewna i wybierają najlepsze z nich. Kraj ten do dziś jest uznanym liderem badań i produkcji w tej dziedzinie.

Do połowy lat 1990-tych najbardziej zaawansowaną technologiją było wysokotemperaturowe suszenie w temperaturze 100-150°C. W 1997 roku na jednej z obróbczych fabryk w Finlandii w mieście Mikkeli została wdrożona nowa technologia, która otrzymała nazwę obróbka termiczna. W tym procesie technologicznym suszenie prowadzi się w temperaturze 150-230°C.

Prawie ok.75% uzyskiwanego w procesie modyfikacji drewna stanowi tzw. klasa Thermo-D, kolejne ok.25% - klasa Thermo-S. Klasy termodrewna powiązane są z temperaturą jakiej poddawane jest drewno podczas procesu technologicznego. Klasa Thermo-D oznacza, że drewno zostało poddane działaniu wyższej temperatury (212°C - drewno iglaste i 200°C drewno liściaste). Drewno tej klasy jest ciemniejsze i bardziej odporne na działanie warunków atmosferycznych, zwłaszcza wilgoci i niestety jest również bardziej kruche niż drewno klasy Thermo-S. Klasa Thermo-S uzyskiwana jest przy zastosowaniu temperatury 190°C w przypadku drewna iglastego i 185°C dla drewna liściastego.